Scheveningen 12 mei. Een jaar geleden. Een leven lang later....
De zee beukt de kust en
schuimt als een schoot
De plank, het zeil, de brandingslust
De wind schuurt en scheurt
het zeil aan gort
schuim lucht schuin
Een kind wordt van zijn plank gesjort,
gekwakt op de rotsen van basalt
waarop de hand van het jonge mens
zich nog één keer tot vuisten balt.
En wenst, verwenst
terwijl het om zijn mamma huilt
laat los, laat los, laat los
de berger, de moeder, de hoeder
het ontzielde lichaam in de schuimende schoot
de zee beukt de kust,
de moeder kust nog één keer en nog een keer,
en nog één keer
het leven geloosde lijf van haar kind
De redder werd berger buigt
voor het bruisende leven
en de kracht van de dood
En de zee beukt de kust en schuimt als een schoot..schoot....schoot.....schoot.......schoot....................